bardzo.

– Spotkamy się na zachodnim parkingu, koło budki strażnika – zaproponował Bentz.
się to dziwne.
i obrazach związanych z tragicznymi wypadkami, które wydarzyły się w rodzinie. - Jest jeszcze coś. Mam wrażenie, że jestem obserwowana. Nie wiem, czy to policja pilnuje domu, czy ktoś mnie prześladuje, czy to tylko moja chora wyobraźnia. - Odetchnęła głęboko. - Czuję się, jakbym biegła, ale nie wiem, skąd i nie mam pojęcia dokąd. To mnie niepokoi. Doprowadza do obłędu. - Nie jesteś obłąkana. - Czekaj. Nie znasz mnie dobrze. - Wystarczająco dobrze, żeby wiedzieć, że nie jesteś obłąkana, to nie podlega dyskusji - powiedział poważnie i odłożył długopis. - Zróbmy sobie przerwę. Oboje jesteśmy zmęczeni. Może pójdziemy na prawdziwą kawę lub na kolację? Ja stawiam i oczywiście nie wliczam tego czasu do rachunku. - No, nie wiem - wahała się. Wolała być ostrożna. - Zgódź się - nalegał. - Jestem głodny. Obiecuję, że nie urządzę ci sesji terapeutycznej. - Położył notatnik na biurku i wstał. - Tuż za rogiem jest świetna restauracja. Z prawdziwą miejscową kuchnią. Przejdziemy się. - Ale... - Ja stawiam. No chodź. - Ruszył do drzwi, pobrzękując kluczami. Co to szkodzi? Jest jej psychoterapeutą, ale to nie znaczy, że nie mogą się lepiej poznać, prawda? Och, Caitlyn, pakujesz się w kłopoty. Poważne kłopoty. Ale to przecież nic nowego. Gdy wyszli, wziął ją za rękę i poprowadził ulicą, a potem przez plac do dwustuletniego domu. Weszli po schodkach do recepcji, skąd kelnerka zaprowadziła ich na górę do sali. Szerokie drzwi balkonowe prowadziły na lodzie, między stołami stały kwiaty w doniczkach. Ze swojego miejsca mogli widzieć plac i ulicę wysadzaną drzewami. Letni wiatr niósł zapach rzeki, ciepły aromat pieczonego chleba i ledwie wyczuwalną woń dymu papierosowego. - Czy życzą sobie państwo coś z baru? - zapytała kelnerka, kiedy już wyrecytowała listę dań polecanych przez szefa kuchni. - Caitlyn? - zapytał, a Caitlyn przypomniała sobie, kiedy ostatni raz piła alkohol. W noc śmierci Josha. W noc, której nie pamięta. - Mrożona herbata z cukrem - powiedziała. Dostrzegła błysk rozbawienia w jego oczach. - Wezmę szkocką. Bez wody. Gdy kelnerka odeszła, spojrzał na park, gdzie kilka osób spacerowało wśród wysokich, ciemnych dębów. Latarnie rzucały na ziemię jasne kręgi światła. Caitlyn poczuła ukłucie niepokoju. Czy ktoś czai się w ciemnościach, czy ktoś ich obserwuje? Otworzyła menu, ale nie miała apetytu, więc bez większego zainteresowania przejrzała listę dań. - Myślisz, że powinnam iść na policję? - zapytała, udając, że studiuje spis przystawek. - Mieliśmy o tym nie rozmawiać. Wzruszyła ramionami. - Chciałam poznać twoje zdanie. - Nie jestem prawnikiem. Myślę, że chyba będziesz potrzebowała adwokata. - Właśnie zaczęłam się za kimś rozglądać. Moja siostra jest prawnikiem, mówiłam ci. Nie zajmuje się już prawem karnym, ale dała mi kilka nazwisk i umówiła mnie na pojutrze na spotkanie. - To dobrze.
najbliższa godzina czy dwie w towarzystwie Delilah.
Jako psycholog zgłębiała działanie ludzkiego umysłu. Poznawała różne podejścia do
bezpieczeństwo żony.
Pomóż mi. – Głos Jennifer był równie wyraźny jak wtedy, gdy po raz ostatni widział ją
– Tak, to moja siostra, Panie, świeć nad jej duszą – odparł bez wahania.
Mówi poważnie. Jest zdesperowana. I dobrze. To mi się bardziej podoba.
co dopiero uprawiać seks. Ale ten problem już sam się rozwiązał.
do Bentza.
dogonią. Błędy nie dają ci spokoju, nawet błędy przeszłości.
– Prześladujesz mnie, usiłujesz mi wmówić, że jesteś moją nieżyjącą byłą żoną.
Bentza, a nowym celem stała się O1ivia. A teraz, tak jak kiedyś Jennifer, zginie w starannie

przeczesania okolicznych lasów. Poza tym mieli ze sobą psy wytrenowane
był świadkiem trzech brutalnych morderstw. Jak to na niego wpłynie?
oczu z chłopaka. – Dlaczego teraz? Melissa Avalon miała dwadzieścia osiem lat. Jeśli Quincy
córeczka, z której każdy ojciec mógłby być dumny. Dlaczego on miałby
marzeń o spotkaniu, na którym biegliby do siebie z otwartymi ramionami.
to za rozwiązanie czysto praktyczne, skoro Kimberly zajęła kanapę. Rainie
- Ja też za tobą tęsknię, kochanie!
Bolała ją buzia po tamtej sałatce. Bolały plecy i ramiona od spania w szafie. Ale Becky
morderstwa. Coś osobistego. On chce, żeby to było osobiste, intymne.
- Dostałaś raporty policji z Filadelfii? Oni już wiedzą, że wiadomość
na najważniejsze elementy wydarzeń.
- Jak pan powiedział? O której pan tu przyjechał? - spytał siedzący
– A co z Dannym? – zaoponowała Rainie. – Jeśli dopuszcza się do tajemnicy drugą
zaraz ruszył w ślad za nią.
Oznaczony dowód przejął detektyw Albright. Podniósł go do światła i powiedział: